Αν νιώθεις ότι δέχεσαι καταπίεση από τους γονείς σου ή οποιονδήποτε άλλο, τότε θέλω να σου πω ότι όλο αυτό είναι μία ψευδαίσθηση.
Πρόσφατα άκουσα κάτι σε ένα πολύ ωραίο βίντεο του Ρόμπερτ Νατζέμυ, όπου αναφέρθηκε στην ψευδαίσθηση που έχουν κάποιοι άνθρωποι σχετικά με την καταπίεση που δέχονται από άλλους.
Η καταπίεση είναι μία ψευδαίσθηση
Αν νιώθεις ότι καταπιέζεσαι από τους γονείς σου, από τον ή τη σύντροφό σου, από συνεργάτες σου, από εργοδότες σου ή οποιονδήποτε άλλο ή αν έχεις ανθρώπους γύρω σου που σου λένε ότι καταπιέζονται, τότε θέλω να σου πω ότι όλο αυτό είναι μία ψευδαίσθηση.
Η αλήθεια είναι αν είσαι κάτω από 18-20 χρονών, τότε ναι, μπορεί η καταπίεση που νιώθεις να είναι πραγματική. Μπορεί!
Αλλά αν είμαστε ενήλικες και νιώθουμε ότι κάποιος μας καταπιέζει, είναι μόνο επειδή ΕΜΕΙΣ δίνουμε αυτή την ικανότητα στον άλλον. Συχνά είναι επειδή ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε κάτι από αυτόν. Ίσως χρειαζόμαστε την αγάπη του, την αποδοχή του, ίσως φοβόμαστε την κριτική του ή ακόμα και τη βία του. Ή μπορεί να είναι ο εργοδότης μας που μας καταπιέζει και ίσως χρειαζόμαστε τον μισθό μας.
Όταν εγώ όμως θυσιάζω την ελευθερία μου και δεν κάνω αυτό που θέλω ή κάνω αυτό που θέλει ο άλλος, επειδή φοβάμαι τις συνέπειες που μπορεί να έχει το να ΜΗΝ κάνω αυτό που θέλει ο άλλος ή του να ΚΑΝΩ αυτό που εγώ θέλω, τότε ουσιαστικά είμαι συμμέτοχος. Εγώ καταπιέζω τον εαυτό μου.
Όταν είπαν στον Σωκράτη και στον Χριστό, να σταματήσουν να διδάσκουν, γιατί αναστατώνουν τον κόσμο, τι επέλεξαν να κάνουν; Να πεθάνουν.
Η διαπραγμάτευση
Δεν υπάρχει καταπίεση. Υπάρχει παζάρι – υπάρχει διαπραγμάτευση. Διαπραγματευόμαστε την ελευθερία μας για να πάρουμε κάτι από τον άλλον.
Ή παίζουμε έναν ρόλο: ο ρόλος του καλού, ο ρόλος του σωστού, ο ρόλος του θύματος και θέλουμε να κάνουμε αυτό που θέλει ο άλλος και όχι αυτό που θέλουμε εμείς.
Δεν υπάρχει καταπίεση. Υπάρχει παζάρι – διαπραγμάτευση.
Δίνουμε την ελευθερία μας, για να πάρουμε την αξία που θέλουμε… η οποία μπορεί να είναι η ηρεμία μας ή η ασφάλεια ή οτιδήποτε.
Δεν περιμένω να συμφωνήσουν όλοι με αυτό. Γιατί; Γιατί για να συμφωνήσουν, θα πρέπει να αναλάβουν την ΕΥΘΥΝΗ και δυστυχώς πολλοί δεν είναι ακόμα διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό.
Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις δικές μας πράξεις αλλά όχι για την πραγματικότητα του άλλου.
Οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τις δικές τους πράξεις, αλλά όχι για τη δική μας πραγματικότητα.
Ο μόνος υπεύθυνος για τη δική μου πραγματικότητα είμαι εγώ. Οτιδήποτε δεν μου αρέσει, μπορώ να μπω στη διαδικασία να το αλλάξω.
Εσύ ένιωσες ποτέ ότι δέχεσαι καταπίεση;
Θα τα πούμε στην κορυφή!